Eén van de hondjes slaapt vannacht bij ons op de kamer, hetgeen hij vaker schijnt te doen. ’s Ochtends gaat hij mee naar buiten een ommetje maken. Rond de boerderij lopen emoes en maken de Cape Weavers hangende druppelvormige nestjes in de struiken en bomen. De eigenaresse geeft uitleg bij de aapjes in de kooien van de opvang. De meeste zijn aanvankelijk gehouden als huisdier, maar onhoudbaar geworden naar mate ze ouder werden. Triest dat dit nog in dit land mag.
Na een wederom (te) uitgebreid ontbijt gaan we door Zululand naar de Drakensbergen. Het landschap is glooiend met veel landbouw en veeteelt. De nodige traditionele ronde lemen hutten met rieten daken staan her en der in het landschap. Dan passeren we weer een township met fleurige bouwvallen en dan komen we weer door een “oud Hollands” dorp. Zo passeren we borden met Amersfoort, Utrecht, Uitgevallen, Volksrust en meer illustere namen.
Halverwege blijken de Engelsen de overhand te hebben gehad en komen we door Newcastle en Ladysmith, om uiteindelijk te overnachten in de Spion Kop Lodge in Winterton. Een op en top koloniaal Engels verblijf met de geschiedenis van de Boerenoorlog aan de wand en eigenaar met snor die in het rijtje geportretteerde Engelse officieren thuis hoort.
