Na een rustige ochtend en een gematigde lunch, de eerste deze trip, worden we opgehaald met een busje. Slechts een kwartiertje te laat, naar goed Afrikaans gebruik. Dan meer wachten en een kort blabla verhaaltje. Gelukkig schijnt de zon en hebben we een wolkenvrije hemel. Eindelijk is het dan zover, benen over de rand, enkele seconden tuimelen we rond, dan een geweldig uitzicht over de oceaan, de duinen, de paarse vlakken van de zoutwinning aan de kust en veel woestijn. Het onderscheid tussen de verschillende objecten wordt steeds duidelijker. De aarde nadert snel, of beter gezegd wij naderen de aarde best snel. Ik heb zo’n 35 seconden om hier over na te denken. Waarom stapt een zinnig persoon uit een vliegtuig om met meer dan 200 km/u terug te keren naar de grond. Dan remmen we af en bungelen we onder een parachute. Maken wat snelle rondjes en slingeren heen en weer. Dit laatste is wat minder voor het evenwichtsorgaan. Vijf minuten later hebben we vaste grond onder de voeten. Zo juist heb ik samen met Manuela en Shiv de sensatie van skydiven vanaf 10.000 ft mogen ervaren. Wouw. Even bijkomen, de adrenaline laten wegstromen. Een welverdiend koud biertje in de zon doet wonderen.
’s Avonds vieren we onze geslaagde sprong nog even met een dinertje in de Desert Tavern samen met Shiv vrouw Rene.
