Woensdag 16 maart. Na de nacht in feestdorp Vang Vieng huur ik een inmiddels vertrouwde Honda Click. 15 km naar het noorden ligt Nadao. De afslag mis ik twee keer, maar op de navigatie weet ik de zandweg te vinden. Bij de brug parkeren (5.000 kip), de brug over (10.000 kip), entree Hoi en Loub Grot (10.000 kip) of dit was voor het hoofdlampje. Een dorpsbewoner leidt mij rond in de grotten. Grappig om hier als een soort expidie rond te lopen. De druipsteenformaties worden hier matig beschermd, maar het is mooi. Als we de grot verlaten komt de behulpzame dorpsbewoner opeens met een gidsvergoeding op de proppen. Typisch. Dan wandelend in de brandende zon naar de volgende grot. Weer een hoofdlampje op en nu zelf op onderzoek uit. Spannend. Vooral de houten trappetjes. Terug naar Vang Vieng een zandweg op. Door de jungle en de bergen. Schitterend. De watervallen zijn vrijwel drooggevallen. De lager gelegen waterval heeft een waterpoel. Even afkoelen. Heerlijk. Dan verder over hobbelige weggetjes. Ten zuiden van Vang Vieng rijd ik over een slechte zandweg naar Nakoun. En weer genieten.
Het feesten is sinds enkele jaren aanbanden gelegd. De muziek gaat dan ook rond tien uur uit in het guesthouse. Het sein om naar de Sakura Bar te gaan. Hier komt de gemiddelde gast dronken binnen. En bezigt de kroeg slogan: ‘Drink triple, see double, act single’. Mijn Canadese onderbuurvrouw en een willekeurige jongeman houden zich ruidruchtig aan deze slogan.
Wat een prachtige belevenissen. Houdt het dan nooit op?
Goede vraag. Maar ik ben nog even onderweg.
Niet in zo’n rubberband met een emmertje alcohol bij de hand de rivier afgezakt? Dat is toch het ding om te doen in Vang Vieng? Als je een 19 jarige Australiër of een iets oudere bouwfysisch adviseur op sabbatical bent….
De 40 bars langs de rivier zijn enkele jaren geleden met een shovel verwijderd. De muziek mag minder luid. Zelfs de levensgevaarlijke spelletjes mogen niet meer. Vang Vieng wordt een braaf dorp… of iets tenminste iets minder erg.