Maandag 4 januari. We beginnen het nieuwe jaar met een paar reisdagen in Oeganda. Een optionele game drive en boottocht. Schitterende kampeerterreinen al dan niet aan ’t meer. Steken de grens met Rwanda over om vanuit Ruhengeri een Gorilla trekking te doen. Onderweg bezoeken we het Genocide Memorial in Kigali. Ca. 90% van de huidige bevolking boven de 25 was destijds betrokken. De geschiedlezing is hier toch echt fors anders dan de internationale visie op deze genocide.
Maandag is het dan zover. Vroeg op, maar dat zijn we inmiddels wel gewend, en met terreinwagens naar het verzamelpunt. Onderweg blijkt de lokale bevolking al wakker en is het een drukte van belang langs de weg. De meeste mensen hier hebben geen ander vervoermiddel dan de benenwagen en een enkeling is gelukkig met z’n fiets.
Dan worden we verdeeld in groepen van 8. Wij gaan de Isubukuro groep bekijken. Weer in de wagen en drie kwartier later mogen we aan de bak. Een stevige wandeling stijl omhoog door het dorp en de velden, tot we bij de bosrand van het regenwoud zijn. Het pad loopt nog steeds goed omhoog en de begroeiing is behoorlijk dicht. Door het struikgewas zien we enkele buffels. Even wat drinken en dan verder de berg op. Soms moet een pad gemaakt worden met de manchette. Na 2 uur zijn we in de buurt. Rugzak en wandelstok achterlaten en dan, na 50 m, een paar jonge gorilla’s die onbezorgd met elkaar spelen. Wouw. Direct er achter liggen de volwassen dieren. Geheel tegen de verwachting in kunnen we de gorilla’s tot op een meter of 2 m benaderen. Ze trekken zich totaal niets aan van ons. De silverback kijkt even op, maar gaat al snel weer slapen. Alles onder controle. Een moeder met jong van 3 maanden houdt niet van de aandacht en zoekt beschutting iets verderop. Maar de meeste beesten nemen het er van. Slapen, spelen of eten wat. Links, rechts, voor en achter, rondom zijn de gorilla’s. Op korte afstand. In semi open terrein. Zo anders dan bij de chimps. Een jong valt andere gorilla’s lastig en zo ook de silverback. Hij zit rechtop en speelt wat met het jong. Een gorilla kijkt liggend met z’n hoofd op de vuist recht in de camera. Poseert als een volleerd model. Een ander ligt op z’n rug en krapt eens uitgebreid. Voor we het weten is het uur om en moeten we terug. Wat een onvergetelijke ervaring!
Bij een huis in de velden rond het dorp is een grote bijeenkomst. Muziek schalt uit de luidsprekers. Honderden in vrolijk gekleurde kleding rond het huis. Eerst denken wij aan een bruiloft, maar het blijkt een begrafenis. Hoe anders dan in de Westerse wereld.
Geweldig mooie foto’s van de gorilla’s! Wat een ervaring. Jack nog de beste wensen voor 2016. Maak er een heel bijzonder jaar van, maar hier ben je al mee begonnen.